سرطانی

در این وبلاگ با اخبار پزشکی روز اشنا می شوید

پنجشنبه ۰۲ فروردین ۰۳

سرطانی ها ترک سیگار را از همه جدتری می گیرند

۱۰,۳۴۸ بازديد

 به گزارش فارس به نقل از مدیکال نیوز، بزرگ‌ترین بررسی انجام شده در مورد میزان ترک سیگار در میان بیماران سرطانی در آمریکا نشان می‌دهد نزدیک به نیمی از افراد سرطانی در این کشور که در برنامه های ترک سیگار شرکت می کنند در ماه ها و سال های بعد نیز سیگار نمی‌کشند.

 

به نظر می رسد بیماران سرطانی با اطلاع از شرایط وخیم و خطرناک خود و با درک تاثیر مرگبار مصرف سیگار بر روی سلامتشان، برنامه های ترک سیگار را جدی گرفته و لذا در نهایت موفق به این کار می شوند. اما افراد دیگر به علت عدم جدیت در نهایت نمی توانند سیگار را ترک کنند.

 

پژوهش یادشده که در دانشگاه تگزاس و با همکاری 3245 داوطلب مبتلا به سرطان بین سال های 2006 تا 2015 صورت گرفته است. این بررسی متوسط میزان ترک سیگار در بیماران سرطانی را در بازه های زمانی سه، شش و نه ماهه به ترتیب 45، 46 و 44 درصد نشان می دهد.

 

گفتنی است میزان موفقیت دیگر برنامه های ترک سیگار که توسط افراد عادی پیگیری می شود بسیار ناچیز است و در بهترین حالت از 20 درصد افراد شرکت کننده فراتر نمی رود.



برای هر دردی مسکن نخورید

۱۰,۴۹۶ بازديد

ه گزارش ایسنا، داروهای مسکن شامل ترکیباتی هستند که اپیوئید خوانده می‌شود و مانند مرفین عمل می‌کنند. اپیوئیدها به گیرنده‌های مخصوصی در سیستم عصبی -به ویژه در مغز- متصل می‌شوند تا تأثیر خود را نشان دهند.

 

نوربرت ودارتس، متخصصی که در زمینه داروهای مسکن و اعتیاد در بیمارستان دانشگاه رگنزبورگ آلمان تحقیق می‌کند، می‌گوید: اپیوئیدها قوی‌ترین مسکن‌هایی هستند که به صورت دارو در دسترس‌اند و قویتر از آنها داروهای بیهوشی است.

 

اپیوئیدها نوعی ترکیبات روانگردان هستند و مرفین قدیمی‌ترین و مهمترین ماده مخدریست که انسان می‌شناسد. این روزها در مصارف پزشکی به جای مشتقات طبیعی خشخاش مانند تریاک از اپیوئیدها استفاده می‌شود که در فرآیندی شیمیایی تهیه می‌گردند. مثلأ قرص‌های کدئین یکی از اپیوئیدها هستند.

 

تأثیر این ترکیبات در بدن انسان همیشه یکسان نیست. نوربرت ودارتس می‌گوید: برخی اپیوئیدها در قالب قرص مسکن در روده جذب می‌شوند. آنها پس از بلع مدتی در معده هستند تا به صورت محلول درآیند و بعد که به روده می‌رسند، جذب خون می‌شوند و معمولأ سه ساعت زمان نیاز دارند تا اثر خود را نشان دهند.

 

هر چه مصرف این داروها بیشتر باشد، تأثیر آنها کمتر می‌شود. در نتیجه مصرف‌کننده باید به طور مرتب دوز آن را بیشتر کند تا به تسکین درد برسد. او از نظر جسمی و روحی به آن وابسته می‌شود. این وابستگی ممکن است به جایی ‌برسد که فرد برای هر درد کوچکی نیازمند مسکن باشد.

 

اپیوئیدها هرچند اغلب عوارض جانبی اندکی دارند اما مصرف بی‌رویه آنها باعث تهوع، استفراغ یا در درازمدت یبوست می‌شود. از آن مهمتر آنها به کبد هم فشار می‌آورند. نوربرت ودارتس تأکید می‌کند که این مسکن‌ها، داروهای بسیار مهمی هستند و تمام کسانی که دچار سانحه شده‌اند، جراحی داشتند یا از سرطان رنج می‌برند می‌دانند که این داروها چه کمک بزرگی برای تسکین درد هستند.

 

اما مصرف دراز مدت آنها، بیش از دو ماه برای بدن مخرب است. او می‌گوید: این مسکن‌ها برای بیماران سرطانی ضروری هستند. البته آن هم، نه همیشه. حال تصور کنید فردی در ۲۵ سالگی دچار درد مزمن کمر شده و پزشکان تشخیص دادند که او تا ۳۰ سال آینده از این درد رها نخواهد شد. در این صورت مصرف این مسکن‌ها اشتباه است. بنابراین باید برای تسکین این قبیل دردها به دنبال راه‌های درمانی موثرتر و با عوارض جانبی‌ کمتر بود.

 

بنابر گزارش دویچه‌وله، او تأکید می‌کند که این مثال برای درد عادت هم صادق است و استفاده از ایپویئدها برای تسکین این درد راه‌حلی کاملاً اشتباه است. ودارتس می گوید: مثل این است که با توپ به یک گنجشک شلیک کنید."



افزایش بقای بیماران سرطانی با روش نوین ام.آی.تی

۱۰,۴۳۰ بازديد

به گزارش ایسنا و به نقل از گیزمگ، "سیتوکین‌ها" (Cytokines) پروتئین‌های کوچکی هستند که نقش مهمی در ایمنی درمانی یا ایمونوتراپی ایفا می‌کنند، اما تا کنون برای استفاده مورد تأیید قرار نگرفته اند، زیرا پژوهشگران بر این باورند آنها سلول‌های سالم را سمی می‌کنند. طی این مطالعه محققان ام. آی. تی موفق به حفظ سیتوکین موجود در سلول‌های سرطانی شدند تا آنها را به پروتئین‌هایی که مانند چسب می‌چسبند متصل کنند.

 

سیتوکین‌ها دسته‌ای از مولکول‌های پروتئینی محلول در آب هستند که از یاخته‌های گوناگون و بیشتر در پاسخ به یک تحریک٬ ترشح می‌شوند و وظیفهٔ انتقال پیام بین یاخته‌ها را برعهده دارند.

 

سیتوکین ها به طور طبیعی در بدن هستند، زیرا سلول‌های ایمنی از آنها برای برقراری ارتباط با یکدیگر استفاده می‌کنند. در حالی که آنها به عنوان قاتل قوی سرطان شناخته شده اند اما مشکل این است که آنها بین سلول‌های سرطانی و سلول‌های سالم فرقی قائل نمی‌شوند. بنابراین محققان ام. آی. تی یک روش که مولکول‌ها را در توموری که به آن تعلق دارند، نگه می‌دارد، توسعه دادند. ایده آنها این بود که یک قفل چسب مانند ایجاد کنند که سیتوکین ها را به بافت سرطانی متصل می‌کند و با انجام این کار دیگر آسیبی به سلول‌های سالم نمی‌رسد.

 

پس از انجام آزمایشات، پژوهشگران دو پروتئین که به عنوان دو بخش مکانیسم قفل عمل می‌کردند، یافتند. پروتئینی به نام "لومیکن" (lumican) انتخاب شده بود تا با سیتوکین ها همراه شود، زیرا این پروتئین به طرز قابل توجهی به کلاژنها متصل می‌شوند. کلاژن پروتئینی است که نسبت به سلول‌های سالم در تومورها فراوان است. لومیکَن (Lumican) یا "لومیکان" یا به اختصار "LUM" نام یک پروتئین ماتریکس برون‌یاخته‌ای است که در انسان توسط ژن "LUM" بر روی کروموزوم ۱۲ کُد می‌شود. کلاژن پروتئینی است که در محیط خارج از سلول‌های مختلف گونه‌های مختلف موجودات، وجود دارد. پروتئین کلاژن به صورت رشته‌های کلاژن مشاهده می‌شود.

 

در حالی که کلاژن در قسمت‌های دیگر بدن نیز وجود دارد، اما به گفته پژوهشگران این مسئله مشکلی در درمان به وجود نمی‌آورد زیرا بیشتر آنها در داخل تومور هستند و هنگامی که مولکول‌ها به طور مستقیم در ناحیه سرطانی تزریق می‌شوند این مولکول‌ها به نواحی دیگر بدن نمی‌روند.

 

محققان این درمان را با استفاده از دو سیتوکین، "اینترلوکین -۲ " (interleukin-2) و "اینترلوکین -۱۲ " (interleukin-12) (IL-2 و IL-12) بر روی موش آزمایش کردند. این مولکول‌ها با لومیکَن یا به تنهایی به یکدیگر متصل شدند و سپس به موش‌های مبتلا به بیماری ملانوما که سطح کلاژن نسبتاً پایینی داشتند تزریق شدند.

 

هنگامی که سیتوکین ها و لومیکن همراه با سایر روش‌های درمانی استفاده شدند، میزان بقای موش‌ها افزایش یافت و بیش از ۹۰ درصد از موش‌های آزمایشی زنده ماندند. پژوهشگران دریافتند حتی زمانی که درمان‌های سیتوکین / لومیکن بدون هیچ گونه درمان دیگر مورد استفاده قرار گرفت، مشکل سمیتی وجود نداشت.



پوست سیب رشد سلولهای سرطانی را کند می کند

۱۰,۸۶۴ بازديد
نتایج تحقیقات پژوهشگران دانشگاه ایالت ویسکانسین آمریکا نشان می دهد که پوست سیب، رشد سلول های سرطانی را کند می کند. 

به گزارش شبکه تلویزیونی روسیا الیوم، دانشمندان این دانشگاه بر این باورند که آنتی اکسیدان های موجود در پوست سیب قابلیت این را دارد که رشد سلول های سرطان پروستات را کند کند.

 

براساس یافته های این دانشمندان، پوست سیب همچنین خاصیت مقابله با سرطان سینه را نیز دارد.

 

نتیجه یافته دانشمندان همچنین حاکی از آن است که پوست سیب، علاوه بر کند کردن روند رشد سلول های سرطانی، عمر آنها را نیز کاهش می دهد.

 

این پژوهش نشان داد که درصورتی که سلول های سرطانی با عصاره پوست سیب در تماس قرار گیرد، فعالیت سلول های سرطانی را کنترل می کند.

 

کارشناسان تغذیه همچنین بر این باروند که علاوه بر این خاصیت های پوست سیب، آب این میوه نیز دارای مواد مغذی برای قلب و عروق است.



40 درصد مرگ های سرطانی قابل پیشگیری است

۱۱,۰۳۸ بازديد

به گزارش مهر، موسسه تحقیقات پزشکی برگوفر استرالیا هشت گروه افراد دارای فاکتورهای پرخطر قابل اصلاح را که جزء علل سرطان محسوب می شوند بررسی کردند. این عوامل پرخطر شامل سیگار کشیدن، رژیم غذایی، مصرف الکل، اضافه وزن یا چاقی، عدم تحرک فیزیکی، قرارگیری در معرض اشعه ماوراءبنفش، عفونت ها و عوامل هورمونی بودند.

 

محققان داده ها را بررسی کردند تا دریابند سالانه چه تعداد از مرگ و میرها ناشی از این عوامل قابل اصلاح هستند و بدین ترتیب می توانند قابل پیشگیری باشند.

 

آنها دریافتند فاکتورهای پرخطر قابل اصلاح مسئول ۴۱ درصد مرگ ها در بین مردان و ۳۴ درصد مرگ ناشی از سرطان در بین زنان است.

 

محققان دریافتند سرطان های عامل بیشترین مرگ و میر عبارتند از سرطان های ریه، روده، پوست، ملانوما، کبد و معده.


nn