انسان

ه گزارش ایسنا، داروهای مسکن شامل ترکیباتی هستند که اپیوئید خوانده می‌شود و مانند مرفین عمل می‌کنند. اپیوئیدها به گیرنده‌های مخصوصی در سیستم عصبی -به ویژه در مغز- متصل می‌شوند تا تأثیر خود را نشان دهند.

نوربرت ودارتس، متخصصی که در زمینه داروهای مسکن و اعتیاد در بیمارستان دانشگاه رگنزبورگ آلمان تحقیق می‌کند، می‌گوید: اپیوئیدها قوی‌ترین مسکن‌هایی هستند که به صورت دارو در دسترس‌اند و قویتر از آنها داروهای بیهوشی است.

اپیوئیدها نوعی ترکیبات روانگردان هستند و مرفین قدیمی‌ترین و مهمترین ماده مخدریست که انسان می‌شناسد. این روزها در مصارف پزشکی به جای مشتقات طبیعی خشخاش مانند تریاک از اپیوئیدها استفاده می‌شود که در فرآیندی شیمیایی تهیه می‌گردند. مثلأ قرص‌های کدئین یکی از اپیوئیدها هستند.

تأثیر این ترکیبات در بدن انسان همیشه یکسان نیست. نوربرت ودارتس می‌گوید: برخی اپیوئیدها در قالب قرص مسکن در روده جذب می‌شوند. آنها پس از بلع مدتی در معده هستند تا به صورت محلول درآیند و بعد که به روده می‌رسند، جذب خون می‌شوند و معمولأ سه ساعت زمان نیاز دارند تا اثر خود را نشان دهند.

هر چه مصرف این داروها بیشتر باشد، تأثیر آنها کمتر می‌شود. در نتیجه مصرف‌کننده باید به طور مرتب دوز آن را بیشتر کند تا به تسکین درد برسد. او از نظر جسمی و روحی به آن وابسته می‌شود. این وابستگی ممکن است به جایی ‌برسد که فرد برای هر درد کوچکی نیازمند مسکن باشد.

اپیوئیدها هرچند اغلب عوارض جانبی اندکی دارند اما مصرف بی‌رویه آنها باعث تهوع، استفراغ یا در درازمدت یبوست می‌شود. از آن مهمتر آنها به کبد هم فشار می‌آورند. نوربرت ودارتس تأکید می‌کند که این مسکن‌ها، داروهای بسیار مهمی هستند و تمام کسانی که دچار سانحه شده‌اند، جراحی داشتند یا از سرطان رنج می‌برند می‌دانند که این داروها چه کمک بزرگی برای تسکین درد هستند.

اما مصرف دراز مدت آنها، بیش از دو ماه برای بدن مخرب است. او می‌گوید: این مسکن‌ها برای بیماران سرطانی ضروری هستند. البته آن هم، نه همیشه. حال تصور کنید فردی در ۲۵ سالگی دچار درد مزمن کمر شده و پزشکان تشخیص دادند که او تا ۳۰ سال آینده از این درد رها نخواهد شد. در این صورت مصرف این مسکن‌ها اشتباه است. بنابراین باید برای تسکین این قبیل دردها به دنبال راه‌های درمانی موثرتر و با عوارض جانبی‌ کمتر بود.

بنابر گزارش دویچه‌وله، او تأکید می‌کند که این مثال برای درد عادت هم صادق است و استفاده از ایپویئدها برای تسکین این درد راه‌حلی کاملاً اشتباه است. ودارتس می گوید: مثل این است که با توپ به یک گنجشک شلیک کنید."

به گزارش ایسنا به نقل از تک‌تایمز، از هلو گرفته تا خیارشور، انسان از خوردن آنها به دلیل وجود گیرنده‌های خاص روی زبان که طعم غذا را تشخیص می‌دهند لذت می‌برد.

اکنون یک مطالعه جدید نشان داده است که زبان نه تنها طعم مواد غذایی را درمی‌یابد، بلکه می‌تواند بوی آنها را نیز درک کند.

گروهی از محققان مرکز شیمی مونل در فیلادلفیا موش‌های اصلاح شده ژنتیکی را برای تعیین محل استقرار گیرنده‌های بویایی روی زبان مورد مطالعه قرار دادند و دریافتند که این گیرنده‌ها بر روی سلول‌های تشخیص طعم ظاهر می‌شوند.

سپس تیم تحقیقاتی به سلول‌های تشخیص طعم روی زبان انسان رجوع کرد و دریافت که این سلول‌ها شامل پروتئین‌هایی هستند که در سلول‌های بویایی نقش حیاتی دارند.

در واقع سلول‌های تشخیص طعم در انسان به رایحه‌های رایج مانند بوی گل میخک موجود در یک ماده به نام یوجنول(Eugenol) واکنش می‌دهند، حتی اگر غلظت این مواد کمتر از میزان لازم برای ایجاد یک واکنش طعمی باشد.

شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد که سلول‌های تشخیص طعم حاوی هر دو گیرنده طعم و بو هستند که با مولکول‌های مشابه ارتباط برقرار می‌کنند که نهایتاً نشان می‌دهد که سیگنال‌های گیرنده‌های طعم و بو با یکدیگر در ارتباط هستند.

یافته‌های این مطالعه این ایده را مطرح می‌کند که مغز طعم غذا و بوی آن را جداگانه در دهان و بینی تشخیص می‌دهد.

این مطالعه نشان می‌دهد که مولکول‌های بو ممکن است واکنشی در دهان ایجاد کنند. با این حال محققان تأکید کردند که نتایج این مطالعه چیزی از اهمیت یا نقش بینی در احساس بوها کم نمی‌کند.

دکتر "مهمت هاکان ازدنر" پژوهشگر ارشد این مطالعه گفت: من نمی‌گویم که اگر شما دهان خود را باز کنید می‌توانید بو بکشید.

وی توضیح داد که این یافته‌ها امکان استفاده از بو را برای تشویق مردم به خوردن غذای سالم‌تر فراهم می‌کند.

به عنوان مثال غلظت کمی از بو می‌تواند به غذایی اضافه شود تا مردم فکر کنند که شیرین‌تر از حد واقعی خود است. این کار در واقع می‌تواند نیاز و استفاده از شکر را کاهش دهد و به کاهش چاقی کمک کند.

پروفسور "چارلز اسپنس" از دانشگاه آکسفورد که در این مطالعه شرکت نداشته است از یافته‌های این مطالعه استقبال کرد. هر چند که می‌گوید برای بحث در مورد کمک این یافته‌ها به مبارزه با چاقی هنوز خیلی زود است.

وی گفت که این مطالعه می‌تواند برخی از پدیده‌های ناشناخته در مورد احساس طعم را روشن کند.

محققان می‌گویند مردم می‌توانند حتی اگر بینی‌شان را بگیرند غذاها را با زبانشان تمیز دهند و گیرنده‌های بویایی به بینی محدود نمی‌شوند.

پروفسور "فرنسلی" از دانشگاه کبک(Quebec) می‌گوید گیرنده‌های بویایی را می‌توان در بسیاری از بافت‌های دیگر از جمله سلول‌های اسپرم یافت که به نظر می‌رسد در هدایت سلول‌های اسپرم به سمت تخمک نقش داشته باشد.

به گزارش ایسنا و به نقل از فورچون، دانشمندان گام مهمی را در نحوه تولید اسپرم انسان، آن گونه که بدن آن را می‌سازد، برداشته‌اند که می‌تواند یک روز باعث ایجاد اسپرم‌های مصنوعی و تخمک‌ها برای درمان ناباروری شود.

محققان موسسه گوردون دانشگاه کمبریج اولین تیمی هستند که در مسیر میان سلول‌های بنیادی و اسپرم نابالغ به چنین مرحله‌ای که یک نقطه عطف قابل توجه است رسیده‌اند.

این مسیر که تیم در تلاش برای پیگیری و درک آن است، شامل سلول‌های جنینی(رویانی) هستند که از طریق یک سری مراحل پیچیده شناخته شده موسوم به "میوز" به اسپرم نابالغ تبدیل می‌شوند.