بیش

دیسک گردن:

به دلیل قرار گرفتن گردن در حالات نامناسب، فشار و ضربه های ناگهانی و مداوم بر مهره های گردن ستون فقرات آسیب می بیند. به مرور زمان این حرکات شدید باعث ایجاد دیسک گردن یا به عبارتی بیرون زدگی دیسک گردن می شوند. 

گردن از اندام های مهم بدن به شمار می رود که در بسیاری از قسمت های بدن گسترش یافته، همچنین کار برخی از اعضا به ستون فقرات وابسته است، پس می بایست در حرکات خود دقت داشته باشید زیرا حرکت گردن به سمت عقب و جلو به طور ناگهانی برای دیسک گردن بسیار زیان آور است.

زمانی که مهره بین گردن آسیب می بیند بیمار با گردن درد روبرو شده و با محدودیت در انجام وظایف خود مواجه می شود، لیکن اگر فتق دیسک گردن رخ دهد، با پاره شدن و جابه جایی دیسک گردن قابل مشاهده پزشکی است. فتق گردن موجب آسیب رسیدن به ریشه نخاع شده و سبب تحریک و انتشار درد به اندام های دیگر بدن می شود.

دلایل مختلفی وجود دارد که سبب به وجود آمدن دیسک گردن می شود، با افزایش سن و روند پیری، تحلیل و خشکی دیسک، فضای موجود بین مهره های گردن کاهش می یابد، به همین دلیل احتمال بیرون زدگی دیسک افزایش یافته، همچنین رباط ها و استخوان هایی که ستون فقرات را تشکیل می دهند، از مقاومت و انعطاف پذیری کمتری برخوردار خواهند بود، این تغییرات به مرور زمان و با افزایش سن سبب تنگ و باریک تر شدن کانال نخاعی گردن شده و موجب وارد کردن فشار بر طناب نخاعی می شود که تنگی کانال نخاعی گردن را به دنبال خواهد داشت.

تنگی کانال نخاعی گردن تا زمانی که درد آن محدود به گردن درد باشد با درمان های احتیاطی در مدت زمان طولانی قابل مراقبت و درمان است، اما اگر تنگی کانال نخاعی بیمار شدید باشد، به طوری که تمام طول روز درد شدید داشته باشد می بایست به جراح مغز و اعصاب مراجعه و آزمایش های اولیه را انجام گیرد.

به گزارش مهر، هیپوناترمی ناشی از کاهش میزان یون سدیم در خون است. هیپوناترمی مرتبط با ورزش زمانی رخ می‌دهد که نوشیدن بیش از حد آب، بر توانایی کلیه‌ها برای دفع آب اضافی غلبه می‌کند و سدیم در بدن رقیق شده و باعث التهاب سلول‌ها می می‌شود که می‌تواند خطر مرگ به دنبال داشته باشد.

دکتر «جیمز وینگر»، پزشک ورزشی در مرکز پزشکی دانشگاه لویولا آمریکا، می‌گوید: «هیچ کس بر اثر از دست دادن آب بدن در میدان‌های ورزشی جان خود را از دست نداده است اما ورزشکاران در موارد نادر بر اثر آبرسانی بیش از حد به بدن، جان خود را از دست داده اند.»

در توصیه‌های آبرسانی به بدن بر نوشیدن حدود ۸ اونس (۲۳۶ میلی لیتر) آب در هر ۲۰ دقیقه ورزش تاکید می‌شود ولی بسیاری از مربیان ورزشکاران را به مصرف آب بیشتری از این میزان به منظور جلوگیری از از دست دادن آب بدن، گرفتگی عضلات و گرمازدگی راهنمایی می‌کنند.

این در حالی است که به گفته وینگر، گرفتگی عضلات و گرمازدگی در هنگام ورزش بر اثر از دست دادن آب بدن نیست.