موسوم

به گزارش ایسنا، اسفناج سرشار از کلسیم، منیزیم و آهن بوده و به همین علت برخی آن را غذایی "فوق‌العاده" می‌دانند.

برخی مطالعات نشان داده‌اند که اسفناج مزایای سلامتی گوناگونی از جمله پیشگیری از سرطان و آسم، کاهش فشارخون و کمک به کنترل عوارض دیابت دارد. 

آزمایش‌های جدید به بررسی پتانسیل دیگری از اسفناج یعنی بهبود عملکرد عضلات پرداخته‌اند، البته در این مطالعه عصاره گیاه اسفناج در مکمل‌های غذایی به جای گیاه آن مورد بررسی قرار گرفته است.

متخصصان دانشگاه آزاد برلین در این مطالعه تاثیر "اکدیسترون" را بر عملکرد ورزشی و قدرت عضلانی مورد آزمایش قرار دادند.

اکدیسترون ترکیب اصلی عصاره اسفناج است. این ترکیب یک فتواستروئید است یعنی استروئیدی که به طور طبیعی در گیاهان ترشح می‌شود و متعلق به گروهی موسوم به فیتواسترول‌هاست که به طور ساختاری شبیه به کلسترول‌ هستند.

مطالعات قبلی در پستانداران نشان داده‌اند که اکدیستروئیدها طیف گسترده ای از اثرات مفید دارند.  در دهه ۱۹۸۰ میلادی متخصصان اکدیسترون را "راز روسی" نامیدند که تصور می‌شد ورزشکاران المپیک روسیه از آن  به عنوان مکمل تقویت عملکرد استفاده می‌کردند.

سایر مطالعات نشان داده‌اند که اکدیسترون "سنتز پروتئین در ماهیچه اسکلتی" را افزایش می‌دهد. در واقع متخصصان تاکید کرده‌اند که اکدیسترون نسبت به سایر استروئیدهای ممنوعه در ورزش مانند متاندرستنولون قوی‌تر است.

تیم متخصصان دانشگاه آزاد برلین برای تحقیقات خود مطالعه‌ای روی ۴۶ ورزشکار جوان صورت دادند. متخصصان این ورزشکاران را به دو گروه تقسیم کردند و به یک گروه عصاره اسفناج و به گروه دیگر دارونما دادند. در این مطالعه که برای ۱۰ هفته به طول انجامید، نه متخصصان و نه ورزشکاران نمی‌دانستند کدام گروه کدام ماده را دریافت می‌کند.

در طول این مطالعه ورزشکاران به منظور مشخص شدن تأثیرات اکدیسترون بر بهبود عملکردشان، دوزهای متفاوتی از آن را دریافت می‌کردند.

سپس متخصصان نمونه‌های خون و ادرار این ورزشکاران را برای تجزیه و تحلیل اکدیسترون و شاخصه‌های زیستی بالقوه  بهبود عملکرد آن‌ها گرفتند. آن‌ها هم‌چنین غربالگری جامع برای مواد ممنوعه افزایش دهنده عملکرد را در افراد مورد آزمایش انجام دادند.

نتایج آزمایش‌ها نشان داد ورزشکارانی که اکدیسترون دریافت کرده بودند، افزایش قابل ملاحظه ای در توده عضلانی خود داشتند. یافته‌ها هم‌چنین حاکی از فعل و انفعالات اکدیسترون با  گیرنده استروژن بتا بود. علاوه بر این یافته‌های آزمایش‌ها افزایش کارایی تکرار تمرینات فشاری را نشان دادند.

نکته دیگر آن که آزمایشات خون و ادرار نشانه‌هایی از سمی شدن کبد یا کلیه را در ورزشکاران نشان ندادند.

متخصصان این مطالعه تاکید کرده‌اند که با توجه به تأثیر قابل توجه مکمل اکدیسترون بر بهبود عملکرد ورزشی ورزشکاران، این ماده باید در فهرست مواد و روش‌های ممنوعه در ورزش در طبقه عوامل آنابولیک قرار گیرد.

بنا بر گزارش سایت تخصصی مدیکال نیوز تودی، متخصصان هم‌چنین خاطر نشان کرده‌اند که شرکت‌کنندگان این مطالعه روزانه حداقل دو قرص اکدیسترون که معادل چیزی بین ۲۵۰ گرم تا چهار کیلوگرم گیاه اسفناج، بسته به کیفیت آن است، مصرف می‌کردند.  

به گزارش ایرنا، در روش‌های متداول برای درمان ام اس با استفاده از سلول‌های بنیادی، این سلول‌ها از مغز استخوان استخراج شده و با استفاده از یک پروتئین سیستم ایمنی موسوم اینترفرون گاما فعال می‌شوند. اما این سلول‌ها قبل از رسیدن به هدف خود درون بافت‌های فیلترکننده گرفتار می‌شوند و به همین علت اغلب روش‌های پیشین موفقیت آمیز نبوده‌اند. اکنون محققان برای حل این مشکل ذراتی در ابعاد نانو موسوم به exosome را از سلول‌های بنیادی خارج کرده و این ذرات را به موش‌های مبتلا به ام اس تزریق می‌کنند.

به گفته رضا محمدی که دانشجوی دکترای علوم و مهندسی مواد در دانشگاه ایروین است، این ذرات که حاوی پروتئین و آر ان ای محافظ اعصاب و ضد التهاب هستند، از سد خونی ستون فقرات عبور کرده و موجب بازیابی قابلیت‌های حرکتی و کاهش آسیب وارده به اعصاب در اثر ابتلاء به ام اس می‌شوند. همچنین این ذرات بر خلاف سایر داروهایی که تاکنون مورد استفاده قرار گرفته‌اند، قابلیت بازگرداندن سیستم ایمنی بیمار را به وضعیت عادی دارند.

قرار است این روش درمانی جدید در اوایل سال ۲۰۲۰ میلادی روی انسان‌ها و در ابتدا روی بیماران مبتلا به دیابت نوع یک مورد آزمایش قرار گیرد. در صورتی که این آزمایشات موفقیت آمیز باشند، از این شیوه برای درمان سایر بیماری‌های خود ایمنی از جمله‌ام اس استفاده خواهد شد.

مولتیپل اسکلروزیس (MS) یک بیماری خود ایمنی است که در آن سیستم ایمنی پاسخ غیر متعارفی به سیستم عصبی مرکزی (CNS ) می‌دهد. سیستم عصبی مرکزی شامل مغز، نخاع و اعصاب بینایی است. در بیماری ام اس ، سیستم ایمنی به میلین حمله می‌کند. میلین به غلاف چربی اطراف سلول‌های عصبی گفته می‌شود. میلین آسیب دیده سبب تصلب بافت (sclerosis) می‌شود که نام بیماری نیز از همین واژه گرفته شده است. زمانی که پوشش میلین یا بافت‌های عصبی آسیب می‌بینند، ارسال پیام‌های عصبی مختل می‌شود که عوارض مختلفی دارد.

ام اس پیشرونده مقدماتی، نوع عودکننده – فروکش کننده، ام اس پیشرونده ثانویه و نوع پیشرونده - عودکننده اشکال مختلف این بیماری هستند و در حال حاضر حدود ۲.۵ میلیون نفر در سراسر جهان به ام اس مبتلا هستند.

گزارش کامل این تحقیقات در نشریه ACS Nano منتشر شده است.