مصنوعی

در این وبلاگ با اخبار پزشکی روز اشنا می شوید

پنجشنبه ۰۲ فروردین ۰۳

چشم های مصنوعی در آینده خواهند دید

۱۰,۶۷۱ بازديد

به گزارش ایسنا و به نقل از انگجت، 36 میلیون نفر در سراسر جهان چه در اثر بیماری و چه آسیب و جراحت از نابینایی رنج می‌برند و تا همین یک دهه پیش، افراد نابینا امید خیلی کمی برای بازگشت بینایی خود داشتند.

 

پزشکان دانشگاه منچستر در سال 2009 اولین چشم بیونیک موسوم به "آرگوس II" را در حدقه یک بیمار کاشتند. اکنون پس از 10 سال، سازندگان آن چشم مصنوعی در حال آزمایش یک سیستم بینایی مصنوعی با توانایی بیشتر هستند، چیزی که مستقیما به مغز بیمار متصل می‌شود و بینایی را برای او فراهم می‌کند.

 

محققان این سیستم جدید را "سیستم پروتز بینایی کورتیکال اوریون"(Orion Visual Cortical Prostesis System) نامیده‌اند. این سیستم همانند "آرگوس II" از یک دوربین کوچک نصب شده بر روی یک عینک برای ضبط تصاویر، یک واحد پردازش ویدیو برای تبدیل آنچه دوربین می‌بیند به محرک‌های الکتریکی و تفسیر آن و یک ایمپلنت که تحریک کننده مغز کاربر برای ایجاد یک تصویر قابل درک است، تشکیل شده است.

 

درنهایت بر خلاف "آرگوس II" که به اعصاب نوری بیمار می‌چسبید، "اوریون" مستقیما روی مغز کاشته می‌شود.

 

این کاشت از طریق ایجاد حفره کوچکی در جمجمه در قسمت پشت سر بیمار انجام می‌شود.

 

"ویل مک‌گوایر" سرپرست این تحقیقات گفت: ما مجموعه‌ای از الکترودها را بین دو نیمه مغز بیمار روبروی قشر بینایی قرار می‌دهیم. سپس آنها یک بسته الکترونیکی را در جمجمه، دقیقاً کنار حفره ایمپلنت فراهم می‌کنند. این بسته الکترونیکی حاوی یک سیم پیچ انتقال کوچک است که نیرو و داده‌ها را به صورت بی‌سیم از قسمت‌های خارجی سیستم دریافت می‌کند.

 

مراحل نصب نیاز به یک شب اقامت در بیمارستان و به دنبال آن یک دوره نقاهت سه تا چهار هفته‌ای قبل از روشن کردن سیستم دارد.

 

"مک‌گوایر" گفت: در این مرحله کاربر به عینک و اجزای مختلف که به هم متصل شده‌اند، مجهز شده است و پس از آن انتظار می‌رود کاربران شروع به دیدن نقاطی از نور و فسفن(phosphene) کنند. اما پس از آن کارهای زیادی وجود دارد که باید انجام شود.

 

این فسفن‌ها نتیجه کاشت 60 الکترود هستند که قشر بصری را تحریک می‌کنند و برای تأمین قابل تشخیص‌ترین نقطه نور ممکن، هر کدام باید به طور جداگانه تنظیم شوند. برای انجام این فرآیند نیاز به هفته‌ها تا ماه‌ها تنظیم است.

 

فُسفِن پدیده‌ای است که در آن احساس دیدن یک نور یا نمایان شدن لکه‌هایی در میدان بینایی حتی در زمان بسته بودن چشم در انسان به وجود می‌آید. پدید آمدن فسفن را از علائم پیش از جدا شدن شبکیه می‌دانند. علت به وجود آمدن فسفن‌ها می‌تواند تحریکات مکانیکی، الکتریکی یا مغناطیسی رتین یا قشر بینایی مغز یا از بین رفتن سلول‌های شبکه بینایی باشد.

 

مرحله بعدی ایجاد نقشه مکانی و اطمینان از این است که هر الکترود از انرژی صحیح در مغز بیمار استفاده می‌کند.

 

هنگامی که نقشه برداری کامل و تأیید شود ، این داده‌ها در یک الگوریتم تغذیه می‌شوند که می‌توان از آنها برای تبدیل تصاویر به پارامترهای تحریک مغز برای تقلید آنچه دوربین مشاهده می‌کند، استفاده کرد. پس از آن چند ماه صرف عادت کردن به سیستم و یادگیری چگونگی استفاده از آن می‌شود.

 

"اوریون" در حال انجام امکان سنجی اولیه در مرکز پزشکی UCLA و کالج پزشکی Baylor در هیوستون برای اطمینان از ایمنی این فناوری برای آزمایشات بزرگتر است.

 

شش بیمار شامل پنج مرد و یک زن در ژانویه سال 2018 جراحی شده‌اند که همه آنها کاملا نابینا هستند. اکنون 13 ماه پس از نصب ایمپلنت‌ها، تنها یک بیمار عوارض جانبی جدی (تشنج) را گزارش داد.

 

مک‌گوایر گفت: به طور کلی با توجه به تعداد افراد مورد آزمایش، احساس می‌کنیم این روش خوب و ایمن است و من فکر می‌کنم جامعه پزشکان با آن موافق باشند.

 

با این حال به رغم اینکه این دستگاه تا اینجا با موفقیت آزمایش شده است، گرفتن تأیید سازمان غذا و داروی آمریکا(FDA) دشوار است.

 

تیم تحقیقاتی قصد دارد این فناوری را توسعه دهد و تعداد الکترودها را برای بهبود تصاویر به 150 تا 200 عدد گسترش دهد.

 

مک‌گوایر گفت: ما فکر می‌کنیم می‌توانیم پیشرفت‌های چشمگیری را در قسمت نرم افزاری ایجاد کنیم و سپس فناوری‌های دیگری وجود دارد که باید توسعه یابد. ما شریکانی داریم که هم اکنون روی بعضی از این موارد کار می‌کنند.

 

به عنوان مثال، یک تیم در حال کار بر روی فیلتر فاصله است چرا که بیمار با ورودی تصویر از یک دوربین واحد، درک عمقی ندارد.

 

تیم می‌گوید: اگر دو دوربین داشتیم شاید می‌توانستیم این گزینه را تامین کنیم. در حال حاضر فقط امکان تشخیص دور و نزدیکی را دارند و درکی از میزان دقیق‌تر فاصله ندارند.

 

این تیم همچنین در حال بررسی ویژگی‌های تشخیص چهره و شیء است. از آنجا که تصویری که کاربر می‌بیند خیلی واضح نیست، با استفاده از این فناوری‌ها سیستم به کاربر کمک می‌کند تا فراتر از تحریک مغز، در تشخیص چهره‌ها و اشیا به وی کمک کند.

 

تیم سازنده همچنین به دنبال ادغام دوربین حرارتی است که کاربر را قادر می‌سازد طول موج مادون قرمز را درون سیستم خود ببیند.

 

مک‌گوایر گفت: برای کاربران خوب خواهد بود که به تصویربرداری حرارتی دسترسی داشته باشند. آنها می‌توانند قسمت داغ اجاق گاز یا فنجان قهوه را بدین وسیله شناسایی کنند تا آسیب نبینند.

 

ما هنوز سال‌ها با عملیاتی شدن این فناوری به طور کامل فاصله داریم، اما حداقل می‌توان امیدوار بود که طی سالیان آتی افراد نابینا بار دیگر قادر به دیدن شوند.




درمان آرتروز با یک پلیمر مصنوعی

۱۰,۴۷۰ بازديد

به گزارش ایرنا از پایگاه خبری مدیکال ساینس، آرتریت (التهاب مفاصل) به التهاب دردناک در ناحیه مفاصل گفته می‌شود و یکی از بزرگترین معضلاتی است که افراد به مرور زمان و با گذشت سن با آن مواجه می‌شوند، شایع‌ترین دردهای ناشی از آرتروز در نواحی زانو، لگن، ستون فقرات و دست دیده می‌شود.

 

استئوآرتریت (آرتروز)، آرتریت روماتویید، آرتریت عفونی، ورم مفاصل پسوریاتیک و نقرس، پنج گروه عمده آرتریت محسوب می‌شوند. آرتروز شایع‌ترین نوع آرتریت است. این التهاب دردناک سبب تورم و اختلال حرکت مفاصل می‌شود و معمولاً در ناحیه دست، زانو، لگن و ستون مهره‌ها بیشتر است. سه عامل اضافه وزن، سن و آسیب دیدگی مفاصل، مهمترین دلایل بروز آرتروز هستند.

 

بین مفاصل به طور طبیعی نوعی روان‌کننده وجود دارد، زمانی‌که در بیماری آرتروز میزان تولید این روان کننده کاهش می‌یابد، مفاصل و غضروف‌ها به هم ساییده می‌شوند و علاوه بر ایجاد درد، باعث می‌شود بیمار در انجام فعالیت‌های عادی مانند راه رفتن و نشستن با مشکل مواجه شود.

 

محققان برای حل این مشکل یک پلیمر مصنوعی تولید کرده‌اند که عملکرد روان‌کننده را شبیه‌سازی و از ساییدگی مفاصل جلوگیری می‌کند. مراحل اولیه تولید این محصول با موفقیت گزارش شده است و آماده استفاده در انسان است.

 

نتایج این مطالعه در نشریه Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده است.



آموزش تنفس مصنوعی

۱۰,۷۱۲ بازديد

بدن می‌تواند مدت 6-4 دقیقه بدون اکسیژن بماند. بنابراین اگر قلب بایستد، یعنی خونی که حامل اکسیژن برای سلولهاست از جریان بیافتد، امدادگر برای برگرداندن ضربان قلب بطور متوسط 5 دقیقه فرضت دارد و حدود 60 ثانیه بعد از ایست قلب، تنفس نیز قطع می‌شود. اگر قلب کار کند ولی تنفس قطع شده باشد در اینجا هم 5 دقیقه فرصت برای نجات بیمار است.

 

موارد لزوم دادن تنفس مصنوعی

علائمی که نشان می‌دهد مصدوم یا بیمار به تنفس مصنوعی احتیاج دارد عبارتند از:

 

* هیچگونه حرکتی در قفسه سینه بیمار دیده نمی شود و حرکت هوا را از دهان بینی نمی‌توان شنید. با گرفتن تکه کاغذ یا پنبه در برابر دهان و بینی بیمار (و حرکت آنها) و یا گرفتن آینه جلوی دهان و بینی (و ظهور بخار روی آن) هم می‌توانیم به ایست قلبی پی ببریم.

 

* بیمار برای وارد و خارج نمودن هوا به ریه‌های خود تلاش می‌کند و عضلات جلوی گردن و برجسته می‌شوند ولی ورود و خروج هوا انجام نمی‌شود یا خیلی غیر موثر است و تنفس را نمی‌توان حس کرد. 

 

  • بیمار دچار سیانوز می‌گردد یعنی پوست و مخاط اطراف لبها، ناخنها، بینی و گاهی تمام بدن و صورت به رنگ خاکستری متمایل به آبی (کبود) در می‌آیند.



ساخت قرص های جدید برای ترمیم اسیب مغزی

۱۰,۷۶۸ بازديد

به گزارش فارس، اگرچه مغز انسان قدرتمند است اما زمانی که دچار آسیبی می‌شود، نمی‌تواند به طور کامل بهبود یابد.

 

براساس گزارش «نیواطلس»، در حال حاضر محققان دانشگاه «ایالتی پنسیلوانیا» به دنبال پیدا کردن راهی برای تقویت توانایی احیاکنندگی مغز، از مولکول‌های خاصی استفاده کردند تا سلول‌های همسایه را به نورون‌های (سلول‌های عصبی) جدید تبدیل کنند.

 

گفتنی است؛ بیشتر سلول‌ها در بدن با تقسیم و ساخت سلول‌های جدید آسیب‌دیدگی خود را ترمیم می‌کنند اما نورون‌ها فاقد این توانایی هستند. از طرفی به دنبال محافظت از بخش آسیب دیده مغز، سلول‌های «گلیال» که مسئول برقراری پیوند و محافظت از سیستم عصبی مرکزی هستند، به بافت آسیب دیده می‌روند و با قرار گرفتن در آنجا رشد نورون‌ها را کاهش داده و از برقراری ارتباط میان آنها جلوگیری می‌کنند.

 

براساس این گزارش، این تیم تحقیقاتی دریافت که سلول‌های گلیال می‌توانند برای بازسازی نورون‌های آسیب‌دیده استفاده شوند.

 

«گونگ چین» سرپرست محققان این مطالعه گفت: من معتقدم که تبدیل سلول‌های گلیال که سلول‌های همسایه نورن‌های مرده هستند، به نورون‌های جدید می‌تواند بهترین راه برای بازگرداندن عملکرد نورون‌های از دست رفته باشد.

 

محققان با آزمایش‌هایی بر روی رشد نورون‌های انسانی دریافتند که نورون‌های تبدیل شده همانند نورون‌های عادی در مغز عمل کرده و ارتباطات موثری را با یکدیگر برقرار می‌کنند.

 

به گفته محققان؛ مولکول‌هایی که گلیال را به نورون تبدیل می‌کنند، می‌توانند به صورت قرص‌هایی مورد استفاده بیماران قرار گیرند و جراحات مغزی حاصل از سکته و آلزایمر را درمان کنند.



اموزش تنفس مصنوعی

۱۱,۲۴۸ بازديد

بدن می‌تواند مدت 6-4 دقیقه بدون اکسیژن بماند. بنابراین اگر قلب بایستد، یعنی خونی که حامل اکسیژن برای سلولهاست از جریان بیافتد، امدادگر برای برگرداندن ضربان قلب بطور متوسط 5 دقیقه فرضت دارد و حدود 60 ثانیه بعد از ایست قلب، تنفس نیز قطع می‌شود. اگر قلب کار کند ولی تنفس قطع شده باشد در اینجا هم 5 دقیقه فرصت برای نجات بیمار است.

 

موارد لزوم دادن تنفس مصنوعی

علائمی که نشان می‌دهد مصدوم یا بیمار به تنفس مصنوعی احتیاج دارد عبارتند از:

nn