اکسیژن

در افغانستان به کل مجموعه قلیان، چلم نیز می‌گویند. در کشورهای عربی به نام شیشه و نارجیلة معروف است و در شبه قاره به حقّه معروف است. قلیان برای استفاده از دود حاصل از تماس زغال گداخته و تنباکو است که به این عمل «کشیدن قلیان» می‌گویند.

قلیان، این وسیله کم‌ خرج، اما پرخطر این روزها پای ثابت تفریح بسیاری از جوانان و خانواده‌های ایرانی است.

مصرف‌کنندگان قلیان به این دلیل در بین انواع دخانیات موجود در بازار به قلیان روی آورده‌اند که آن را کم‌خطرترین نوع مواد دخانی می‌دانند، غافل از این‌که آنچه کشیدن قلیان با مصرف‌کنندگان آن می‌کند به مراتب ناگوارتر از سیگار است.

به‌طور طبیعی، حجم دود استنشاقی در کشیدن قلیان خیلی بیشتر از حجم دود استنشاقی در کشیدن سیگار است. کشیدن قلیان با لوله آب، دودی برابر ۵۹ عدد سیگار را تولید می‌کند. 

مصرف قلیان منحصر به گروه سنی، طبقه اجتماعی، زمان و مکان خاصی نمی‌شود و تبعات آن متوجه شمار بسیاری از افراد است.

علائم و نشانه های نارسایی تنفسی:

همانطور که بدن تلاش می کند هوای بیشتری را به داخل ریه ها جریان دهد، از عضلات فرعی تنفسی استفاده می شود.

بخاطر کمبود اکسیژن بیمار دچار تنگی نفس می شود.

بیمار در حالت خوابیده دچار تنگی نفس (ارتوپنه) می شود که حاصل افزایش کار تنفسی در این وضعیت است

دیافراگم سخت تر کار کرده، دیواره خلفی قفسه سینه به اندازه کافی باز نمی شود.

خستگی در اثر کار تنفسی و کمبود اکسیژن

سرفه در اثر التهاب، برونکواسپاسم، تجمع مایع یا بیماری زمینه ای ریه

وجود خون در خلط (هموپتزی) در اثر تحریک راه هوایی

تنفس بیشتر از 20 تا در دقیقه (تاکی پنه) در تلاش برای جریان بیشتر هوا و اکسیژن رسانی

تعریق (دیافروز) در اثر فعالیت شدید بدن برای جریان هوا، استفاده از عضلات فرعی

سیانوز در اثر هیپوکسمی

اضطراب ناشی از گرسنگی هوا و کمبود اکسیژن رسانی

رال (کراکل) ریوی در صورت تجمع مایع در آلوئول ها و مجاری هوایی کوچک

ویزینگ (رانشی) در اثر التهاب راه های هوایی

کاهش صداهای تنفسی در اثر کاهش جریان هوا